Port Morski Ustka może stać się kołem zamachowym gospodarki morskiej na Środkowym Wybrzeżu
Modernizacja i rozbudowa portu morskiego w Ustce powinna stanowić istotny element w procesie reindustrializacji Polski zgodny z inicjatywą budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego COP 2. Polskie wybrzeże poza portami Zatoki Gdańskiej (Gdańsk i Gdynia) oraz Zatoki Pomorskiej (Szczecin i Świnoujście) jest zorientowane na działalność turystyczną, natomiast pod względem przemysłowo – infrastrukturalnym stanowi od lat obszar niedoinwestowany w porównaniu z innymi częściami kraju. Dlatego też, mając na względzie konieczność zrównoważonego rozwoju polskiego wybrzeża, istnieje konieczność pozyskania dodatkowej instalacji portowej, która byłaby komplementarna w stosunku do głównych polskich portów morskich, pełniłaby rolę portu instalacyjnego i serwisowego dla budowanych morskich farm wiatrowych, a także wypełniała ważną funkcję w systemie bezpieczeństwa państwa, w tym bezpieczeństwa morskiego. Biorąc pod uwagę powyższe wymagania, port w Ustce wydaje się najlepszą lokalizacją do realizacji tego typu inwestycji gdyż:
- położony jest wzdłuż linii komunikacyjnych łączących porty Zatoki Gdańskiej i Zatoki Pomorskiej, a także miasta na polskim Wybrzeżu, gdzie zachował się znaczny potencjał przemysłowy;
- umiejscowiony jest w pewnej odległości od Obwodu Królewieckiego w przeciwieństwie od portów w Gdańsku i Gdyni (bezpośrednio sąsiadujących z tym obwodem);
- przez port morski Ustce prowadzi najkrótsza droga do bazy Sił Zbrojnych USA w Redzikowie, a także najkrótsza droga z wybrzeża na Ławicę Słupską, gdzie będą stawiane wyżej wspomniane farmy wiatrowe;
- umożliwi dodatkowe rozśrodkowanie sił i zasobów logistycznych sił morskich.
Podsumowując, modernizacja i rozbudowa portu morskiego w Ustce powinny być ukierunkowane na :
– zwiększenie możliwości przeładunkowo – składowych, zorientowanych na obsługę przewozów intermodalnych, umożliwiając działalność komplementarną w stosunku do głównych polskich portów morskich;
– rozwój w zakresie wsparcia instalacji oraz serwisowania planowanych farm wiatrowych na Ławicy Słupskiej;
– budowę lądowo – morskiego łańcucha transportowego na środkowym wybrzeżu, poprzez budowę głębokowodnego portu zewnętrznego w Ustce, kontynuację modernizacji lądowej infrastruktury transportowej na środkowym wybrzeżu (w tym odpowiednie skomunikowanie Ustki ze Słupskiem po względem przewozów intermodalnych), a także uruchomienie portu suchego – centrum logistycznego w Słupsku połączonego odpowiednimi liniami komunikacyjnymi z resztą kraju (w tym kierunek na Bydgoszcz), co przyczyni się do ożywienia tego miasta pod względem gospodarczym a perspektywicznie demograficznym;
– rozszerzenie systemu bazowania sił morskich własnych i sojuszniczych oraz zwiększenie możliwości przyjęcia sił wzmocnienia NATO;
– obsługi instalacji wojskowej Sił Zbrojnych USA w Redzikowie;
– pełnienie roli portu ratunkowego (schronienia) dla większych jednostek.
Należy zauważyć, że rozwój portu morskiego w Ustce oraz towarzyszącego mu portu suchego w Słupsku będzie z jednej strony przyciągał do tych lokalizacji kolejne podmioty gospodarcze, zwłaszcza przemysłowe (model zarodkowania), z drugiej zaś wychodził na przeciw wymaganiom w zakresie zwiększenia poziomu bezpieczeństwa, umożliwiając tym instalacjom wypełnienie roli podwójnego zastosowania (alternatywnie militarnego i gospodarczego). Dodatkowym argumentem za modernizacją i rozbudową portu morskiego w Ustce jest imperatyw promowania rozwoju gospodarczego ziem zachodnich RP, jako integralnej części Państwa Polskiego.
Powyższa idea jest pomysłem członków Rady Budowy Okrętów i stanowi wkład do Projektu COP 2.